Spoken


Speculeer, investeer
liquide middelen in spookgeld
en vergeet de besmette tulpen


gooi je laptop in een zwembad
en kijk naar de bubbels op het wateroppervlak


het zijn de lekken in de processor
er heeft zich een virus in het geheugen genesteld


efficiëntie, speculatie, spectre


geld maakt gelden, miljoenen
mannen met ivoren dromen
spoken in witte pakken door de jungle
delven grondstoffen, stropen verleden


dit, zijn de feiten
dit: zijn stem werd als een speech in zijn mond gepropt
hij stierf in de buurt van een termietenheuvel
de Belgische regering was verantwoordelijk
hij werd doorzeefd door Congolezen
twee lege handen waarin twee getrokken tanden


Patrice Lumumba is een spook
dat zich in ons geheugen heeft genesteld


zodra er geld wordt gedolven
verplaatst hij zich via koper, goud en coltan
van het ene geheugen naar het andere
en als ik België in een zwembad duw
drijven de grenzen op het water als een opblaaskrokodil
met twee gaatjes in haar kop


er ontstaan bubbels
immense bubbels geurend naar nectar


als je Afrika voorstelt als een pistool
dan is Congo de trekker, Patrice Lumumba
heeft met zijn mooie witte tanden
miljoenen wachtwoorden gehackt, opgegeten


op enkele maanden tijd zijn in archieven
talloze mappen en kaften volledig verdwenen, miljoenen
musea, bedrijven en banken worden geruïneerd
hebben geen toegang meer tot hun eigen gegevens
en burgers blijven delven: grondstof, geld, graf


de economie stort in elkaar
er zitten gaten in de straten, de huizen, de markt
kantoren kaler dan het kaalste getal
verkankeren tot kapitalistische kadavers


ik ben Patrice Lumumba ontzettend dankbaar


ik vatte geen slaap in deze droom, lag wakker
zwijgend, met open mond, ontstemd en democratisch


van groei was ik in elkaar gekrompen
achterop raken kon niet
alleen nog inhalen, passeren, alleen


maar nu groeien er paddenstoelen
op de ribben van printers en klavieren
schittert er schimmel in gezwollen procenten en grafieken


een joelende schaar heeft zich verzameld
in de scheur in mijn straat, ik loop naar buiten
vervoeg mij, zie de weerhaken in de muren
het rafelen van cement, van beton en bakstenen


ik weet nu
dat de mond een wond is
die alleen kan genezen als het litteken blijft
spreken


verwijder de draadjes
verdwijnt wat ons hecht


het weefsel


wordt pas zichtbaar
zodra
het scheurt