Cringe

Beeld & Poëzie / 10.05.23

Transplantaties

Anne Marijn Voorhorst

Verplaatsing 001

Al vegend bewegen wij ons naar de volgende kamer
  Waar de kleuren zweten
Nu moeten we rennen en te allen tijde voorkomen dat het binnenste verdrukt raakt!!
  Hersenpan laat zich gemakkelijk aansnijden in dit licht
Geklemd tegen poreuze wand mompelt twaalfvingerige darm dat de zwervende zenuw bekneld is en we moeten voortmaken!!
  Aftakkingen in de gehemeltes leiden ons naar een tapijt in de tint van de huidige
  maatschappij
We kunnen ons het ontbijt niet langer herinneren
  Slingerend keren we onszelf om, tong naar het trappengat gericht, vanwaar we door
  etalagewanden stappen
Hurk!! Werp een blik op hoe onze wangen rood uitslaan in reflectie van opengesprongen
meterkast, terwijl we de kille echo’s vluchtig moeten uitwissen!!

Het ontdekken van een kern

Welke textielsoort omsluit de tocht in de holtes vandaag het best? Maak een keuze:
a) samengeklonterd, nat breisel (acryl/wolmix) b) rekbare huidkleurige spandex (40% elastaan) c) verwelkte bloemenpatroon (crêpe, zijde) d) body smothering leer (fake)

Kies uit de volgende options of selfhood:
a) verdwijndrang, wegdraaiende ogen, gehuld in velvet jurk b) uitgelopen ogen, je past
nergens in c) uit je armen en benen groeien boomstammen, alles doet pijn
d) glimmende jukbeenderen, donkere kringen, zwaardenverzameling (katana’s)


Welke samenstelling van substanties dringt zich op natuurlijke wijze aan je op?
a) samengeperste materie (opgekropte frustratie) b) uitgeholde materie (hang time maximaal onttrokken uit oogballen) c) geïmplodeerde materie (gecrushte zielen)
d) vibrerende materie (alle zeven sidderende chakra’s)


In welke stelling herken je jezelf het meest?
a) ik zal nooit meer liefhebben b) soms weet ik niet waar ik mijn scharen gelaten heb
c) mijn klieren lopen over d) ik doe graag het licht uit


Hoe vaak huil je?
a) vaker dan dat de toekomstige zomers beregend zullen worden b) vaker dan er zich korsten op mijn huid vormen c) nooit, maar ik weet dat ik niet zal kunnen stoppen zodra het stromen begint d) zelden, geen tijd


Uitslag
Meestal a: De geketende
Je zit in een grot en zal er waarschijnlijk niet gauw uitkomen. Je schreeuw wordt opgeslokt door de graveringen in het kalk en is niet bedoeld voor andermans oren.


Meestal b: De uitgerekte
Je weet niet welke kant je uit moet kijken. Je gelooft wel dat er iets is, maar kan of wil dit niet bereiken.


Meestal c: De teleurgestelde
Het is anders gelopen en het opnieuw kalibreren kost tijd en ruimte.


Meestal d: De realistische
Je hebt begrepen dat het ontdekken van een kern een kwestie is van keuzes maken gebaseerd op ervaringen van anderen.

Slender man wants us at 3:00 AM (warning: he has no face)

Vanachter knisperende schermen vertellen we om
En om over de ranke man die zich tussen de berkentakken verschool
Veertien zijn er kwijtgeraakt waaronder de getuige
Klokslag 3:00 AM zetten we koers richting de dark mode
Wanneer wij allen een rilling opmerken in elkaars gebruik van hyperbolen
Voelen we de uitgestrekte armen van de ranke man langs de onze
Hij drukt onze knokkels dieper in de lettertoetsen
En een voor een worden wij sponsachtig

Verplaatsing 002

It’s a match!! Met onze vingers in elkaar verstrengeld glippen we een gang in (zonder galm maar met tinnitusruis). Op het einde van de overloop wordt er een pasgeboren kind in je handen geduwd. Pas op het hoofdje (shout out)!! terwijl je de zachte schedel tussen je bezwete palmen kneedt, pas op. Ik wil niet zeggen dat ik het beter kan. (Wierp het lijfje namelijk haastig in een kribbe naast de lege liftschacht.) Ondanks alles weet ik mijn core te gebruiken om behendig de wenteltrap af te dalen. Eenmaal aan de geur van bedompt mos gewend drukken we ons moeiteloos door het behang (baby bestaat niet meer) en de kloof tussen de ene wang en de andere vergroot zich mateloos. Grijp je vast (shout out)!! het is tijd om wat te eten. Honger doet verlangen naar een glanzend pak met sprieten en ik draai mijn haar tot lange vettige slierten. In de kern weten we elkaar te vinden.

Anne Marijn Voorhorst is schrijver en onderzoeker. Ze studeerde Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveld Academie en English Literature in a Visual Culture aan de Vrije Universiteit. In 2021 nam ze deel aan de schrijfresidentie van deBuren. Haar poëzie, proza en kunstkritiek verscheen in nY, Deus Ex Machina, Kluger Hans, Metropolis M, Tubelight en diverse kunstenaarspublicaties, en online op Samplekanon en DIG. Ze werkt op regelmatige basis samen met beeldend kunstenaars.

Meer van deze auteur