de vrouw met staf laat paddenstoelen groeien
begrenst schimmels met hun liefde voor structuur
haar buidel vol fictie en visioenen

dit is haar droom of
wat wij onder invloed zien:

voortdurende patronen van voorvaderen
het twijfelachtige gelijk van voeten
collectieve excitaties van deeltjes of
de mogelijkheid van een waarzegger
die de kleurervaring van mijn vader beleeft
aantrekkingskracht van ionen
hallucinaties van Arthur
na een overdosis barbituraten
het moment dat ze leerde te houden
van het diepe tekort in zijn maag
sporen van de Amanita Phalloides
alles buiten deze ruimte behalve dit uitzicht
de terugreis van een neutron
de rode en blauwe kleur van tuinal
vermengd met honing in het maagdarmstelsel
het bewijs van microscopische zwarte gaten
met een grootte van atoomkernen
en het gewicht van een zware planetoïde
je onbeschaamd mooi blozende wangen
de fase van schijnbaar herstel
slaande op zijn lichaam
het mes in ieder tijdens
een tekort aan rood in depressie
het zweet van Cynthia
fluwelig wit licht in een verder verduisterd gebied
als in Otterlo vroege zomer 1989 elf uur in de avond
je ogen als punten aan het einde van een zin

de vrouw met staf laat machines slapen
streelt hennepzaad in haar hand, als geliefden

dit is haar droom of
dit is wat ik zag:

op weg naar Limoges in een Volkswagen personenbusje glijden we slippen een roek vliegt tegen de voorruit we krijgen een klapband zijn vleugels gespreid mijn broer krijgt een beroerte de vrachtwagen ziet ons niet een verblindend wit licht drukt ons op de tegenliggende weghelft we wijken uit voor een hert worden in de flank aangereden met hoge snelheid een elektrische prikkel op een andere plek een tak valt dan in de voorkamer van zijn hart scheuren we een mistbank in waar een file staat over de kop de heuvel af een microscopisch gat in de band de auto voor ons in de tunnel vliegt in de fik de constructie van de wagen die geen stand houdt en zijn voeten eindeloos vertwijfeld