I

de zee had niemand ooit gezien
slangenschip vol water tot boven de enkels de maan ondiep
sterren in het verre westen zenden morsecode
ga / terug / blijf
des duivels werd er gezegd
mannen met hun schepen
ja elk meisje moesten we bedekken want die ogen
sommigen verdwenen op een dag en hun namen
hun namen twijfelachtig geurloos
zwarte vogels vliegen hoog boven
meesters van de afgrond meesters Ghaznaviden
een Roma meisje ligt hier
er draait een offer in het zand daar is men niet bang
we wiegen Parvati’s armen bij het halfvuur
en dit is nog geen verhaal

II

en wie gebruikt nog de stemmen van de halfgoden, sla ze neer als bijennesten
dat gezoem uit het wilde oosten ruk het als een te strakke ketting van je kippennek
(dit is eerder met je besproken)

de twee bobbels op je borstkas worden groter
hoe de huid weerspannig uit de fasciae rijst, heuvels, tegenwicht
voor mannen om hun hoofden op te steunen, wat zijn ze goedgelovig
(buig een beetje voorover)
ze verdienen meer dan je laat zien
(je hebt een te steil oppervlak, wist je dat)

voor capitulatie is geen man nodig als je de geur van zaad ontvangt
onder een kokospalm
(probeer wakker te blijven)
zoek het schokkerige paardenloopje van opa
zijn houtskoolsnippers als wisselgeld in je schort
de fik erin zeg je

je draagt een halfgod in je buik, niemand mag het weten, zelfs jij niet
er wordt diep in jou gewroet, bemest, gedronken en ja ook
(natuurlijk, dit gaat veel te snel)