I. Opwindingsfase (of Passion of the Swamp)


De vier buikplooien vormen een landschap,
de jukbeenderen verlicht, een scherpe aftekening,

op je rug manieren vinden om je te laten kneden.
Ze knoopt haar khaki shirt open,

beelden uit 1995 draaien almaar rond.
Je valt samen met het personage dat je had bedacht,

legt haar op haar buik, op de rug duivenvleugels,
brengt je vingers bij haar naar binnen.

Mutial masturbation schiet door je hoofd,
en of je dat tussen huidplooien wil tatoeëren.

Zij heeft haar handen bij haar gesp,
het ritueel van beleefdheid is zinloos,

inzoomend op dat fraaie, natte bovenlijf.
Tussen jou en haar zitten drie verhaallijnen, mocht ze kreunen

dan houd je haar bovenbeenvlees vast,
dan breng je de woorden vanuit je vagina naar haar lippen.




 
II. Plateaufase (of Moonlight)


De beelden glijden over de badkamervloer.
Ze zal de vissen bevrijden,

neemt eerst de kale ruimte in haar op,
de ogen van de ander zijn een werktuig.

De verborgen geschiedenis van het kijken,
de brave jongen heeft honger, glimt door sterrenstof.

Ze wil zijn borst afgegoten in chocolade aflikken,
zijn innerlijkheid heeft hij verloren maar niet zijn waanzin.

Ze wil blijven gaan, alles opeten dat is achtergebleven,
het overstemt het gezoem van de deurbel.

Ze kijkt naar haar zoenende mannen,
ze wachten op bevelen die gedachten gijzelen.

Op de borst prijkt een doodskop, ze denkt: jij bent een lotus,
steekt haar duim in zijn mond.

Een afdruk van een zeef op zijn handrug, een forel op de hare,
iemand zal een neus tegen zijn anus duwen. Ze denkt:

Mocht je onberoerd blijven, weet dat je wordt bekeken,
dat je glinstert in het stof van mijn adem.

Dan zal de vis in haar ziel zich bevrijden,
stijf en nattig over vloertegels.

III. Orgasme (of a free fall for all)


Eerst is er dit: De ochtend is van jou, honderden werelden
netjes uitgestald in je LED-schermpaneel.

Dan is er: Een glas punch met vijf partjes citrusvruchten,
het laatste beeld is nooit de belangrijkste, blijven doorgaan.

In een glitch: Hij staat in een telefooncel bezaaid met kunstrozen,
met een handtas en paarse lippen.

I need about twenty girls.
een vibrator als hoorn tegen zijn oor gedrukt.

They must be beautiful, intelligent,
and above all, good national socialists.

Tussen de twee lagen glas loze ruimte,
al belooft de ochtend meer – je wil leegte, geen politiek.

From housewives to office employees, from virgins to wives.
Roodgezwollen schaamlippen platgedrukt tegen plexiglas,

met een sigaret tussen net zulk paars gestifte lippen, ze zegt:
admit you have a terrible sense of humor.

De ochtend is niet van jou,
de telefoonlijn knoopt zichzelf op.

Verslagenheid over dat je het niet snapt,
je scherm barst mee met zijn vloeibare kristallen,

die eens het potentieel hadden je te veranderen.