Lopende zaken 2020

Memoir / 09.05.20

Nachtboek

Asha Karami

Sinds 2017 schrijft Asha Karami haar dromen op. Dit zijn enkele droomnotities uit maart en april 2020.

30-4-2020

ik heb mijn telefoon ergens opgeborgen, ik probeer hem te vinden, bovenop een kast
vrouw vraagt irritant wat ik doe, of ik er iets heb liggen? alsof ik een dief zou zijn, ik zeg ‘ja, telefoon’
ik kan er niet helemaal bij, pak een stoel maar voel tussen alle spullen mijn telefoon niet
dan valt mijn telefoon opeens op de grond
lijkt wel uit mijn eigen hand, shit ik had hem dus al
door de val komen er barsten in
iemand beneden pakt hem op en haalt er twee scherven af, ze lijken op vleugels
ik denk kut waarom doe je dat, te laat nu is het kwetsbare deel van het scherm blootgesteld
ik ga met telefoon naar de uitgang, daar zie ik maartenvandergraaff en zijn jonge vrouwelijke collega
we wisselen haastig woorden uit, ze blijven op afstand en ik zeg dat mijn zusje twee dagen in nederland is en ik moet gaan
als ik bijna de deur uit ben loop ik weer terug naar binnen
maarten: jas vergeten?
ik pak twee jassen van een stoel en zeg: twee zelfs en een tas!
en loop verder naar de kamer waar mijn tas is
weer terug zie ik ellendeckwitz die vraagt of ik naar amsterdam ga
ik: ja
zij: of ze mee mag rijden
ik weet niet of het verstandig is, zo dichtbij elkaar in een kleine afgesloten ruimte en misschien veel gepraat
toch zeg ik ja hoor en buiten lopen we naar de auto en zegt ze: ik zag je trouwens op de transmaandkalender
ik: ‘ja, ben er heel gek en toevallig ingerold’ en begin het verhaal te vertellen
‘eerst naar een borrel en bleek er niemand te kennen, maar werd opgenomen in de groep en het eindigde met “ga je ook dan en dan mee naar weekend trip?”
uiteindelijk gegaan en daar allerlei activistische dingen voor /over trans gedaan’


29-4

chileen loopt over de galerij waar ik werk
eerste keer langs, tweede keer ziet hij een halfopen deur en licht ervandaan
als we naar binnen lopen valt de deur dicht
ik moet vlak langs de chileen, raak hem, om de deur te openen
gaat niet makkelijk

hij zegt ik ben half extraterrestrial
‘mama taught me hoe moeizaam conceptie en bevalling’
ik denk bij mij ook, misschien ben ik ook half extraterrestrial

hij zegt iets over verbandmiddelen en welke nodig is voor ?
ik zeg cuticell en dat ik het misschien thuis heb want ben arts
ik zeg ik heb het misschien
hij zegt daarom kijk ik in jouw kast
ik denk huh hoe kom je daar in mijn huis, via raam?

‘over naar plan c’

uit een gat in de grond komt iets slangvormigs (van metaal)

‘gerry heb je de deur goed dicht gedaan?’


26-4

docu-achtig
scene 1

scene 2
iemand is iets aan het vermalen tot poeder en stopt het daarna in capsules
iemand vult een emmer

scene 3
zwarte vrouw -ergens wat lijkt op onderzoekskamer of ruimte in een ziekenhuis- heeft een grote fles met rode vloeistof die ze drinkt
ze geeft veel bloed op zowel uit mond als neus
dan zit ze met open mond bebloede voortanden


23?

mensen voor me
nacht
een soort rij
mannenjassen aan


22-3

bij binnenkomst café zelfophangsysteem garderobe ik hang mijn jas en vraag me af of dit goed gaat we gaan verder
bij weggaan zie ik mijn jas niet hangen
jo haalt zijn pas uit zijn zak om te betalen
had ik nou kostbare dingen in mijn jas, portemonnee? shit daarom is het weg
ik zoek dan ga ik met de trap naar beneden misschien daar?
beneden ook de wc’s, eigenlijk moet ik plassen maar kan het ophouden tot thuis dit duurt al te lang jo wacht
ik zoek en zoek en in de kelder zie ik dat jongeren hutje mutje zich verzameld hebben om een film te kijken
omg zo dom zeker heeft er wel één het virus en krijgen ze het nu allemaal
ik ga snel de spiraaltrap op en hou mijn adem zoveel mogelijk in
wanhopig zeg ik tegen een medewerker dat ik niet weet waar mijn jas is
ze zegt oh kom maar mee en wijst naar de onderste rij
een roze kleine leren jas hangt links - ik pak hem trek hem aan
jo krijgt alcoholgel en wrijft het in zijn handen
ik zeg: johan snel hier vandaan ze houden gewoon nog hun filmavond in de kelder
ik denk: snel mijn neus stomen om het virus te doden


21-3

slang in emmer
heb ik een paar dagen geleden gekocht op straat om te eten
maar na het doden in emmer vind ik het toch te heftig
nu na twee dagen kijk ik in de emmer die in de badkamer staat
met mes raak ik de slang aan en hij begint te kronkelen… reflex of nog niet dood?
oh dit kan ik niet koken/eten
misschien op fb vragen of iemand anders het wil want zonde en voor niets gedood om gewoon weg te gooien
maar op fb is ook raar plus emmer is viezig en ik kan het niet opbrengen schoon te maken of slang te wassen
ik richt de douchekop op de slang die weer helemaal kronkelt


17-3

boeken liggen er, dagboeken van mij leeg?
hoe voelt dit interview?
ik: invasief

Asha Karami debuteerde met de dichtbundel Godface (november 2019, De Bezige Bij). Ze schrijft poëzie, proza, toneel en essays, en maakt in samenwerking met Johan van Dijke poëziefilms. Naast het schrijven werkt ze als arts.

Meer van deze auteur